bu aralar yine elif safak hocaefendi hazretlerine takmis durumdayim. bazen ilk bebeginden sonra, cinler kendisine takmislar zaten takacaklari kadar, bir de ben ugrasmayayim diyorum ama kendimi kontrol edemiyorum, bugun biraz var bende, saka yapmayin dostlar, butun cinler tepemde.
gazetede bir roportajini gordum bugun, ikinci bebegini dunyaya getirmis, allah bagislasin. adini da emir zahir mi ne, oyle bir sey koymus. allah anali babali buyutsun, kulaga ezan kulaga ezan filan. ancak hrant dink cinayeti islendiginde kendisinin sagda solda soyledigi “oglum olursa adini hrant koyacagim, eyup’le de konustum” turunde iddialari bir tek ben mi ciddiye almisim, elif hanimin “san’atci duyarliligi”ni yanlis mi yorumlamisim merak ediyorum.
gunun ozlu sozu: televizyonda her duyduguna inanma cocugum.
1 comment:
bu hususa benim manita da epeyce takilmisti; sanirim bir sen, iki o. ben o kadar ciddiye almamisim demek ki.
Post a Comment