hayatimin hicbir doneminde asi, kurallara boyun egmeyen bir insan olamadim. kucuk yaslardan itibaren anne babamin dediklerini harfiyen yerine getirmezsem hep huzursuzluk duydum. aile icinde hala isyerinden anneme telefon edip 'anne koftelerimden ucunu yedim, birini yemesem olur mu' deyisim, marketten eve oglen sicaginda geri donup 'max kalmamis magnum alabilir miyim' deyisim anlatilir.
7-8 yaslarindayken, evde tek basina kaldigim bir aksam televizyonda ozel bir kadin oynamasina ve o yasimda julia roberts hayrani olmama ragmen annem seyretmemei tembihledigi icin acip da seyredemedim culyayi rabirtsi. kanallari dolasirken azicik gozum takilsa sucluluk duydum.
ayni durum yetiskinlikte de devam etti maalesef. insanlar sims oynarken havuzun merdivenlerini kaldirsam, evde yangin cikarsam, kocamin onunde sevgilimle opusem, arkadasimi tokatlasam, mafyada kariyer sahibi olsam ne olur diye deneyler yaparken ben orda bile protestan etik anlayisimlan ornek bir vatandas oldum. saftirik gibi sabahin korunde kalkip ders calisip ise gittim. 'cocuk ister misin' dediklerinde sorumlulugunu tasiyamam, sabinin kanina girmeyeyim diye reddettim.
allahim sen akil fikir ver yareppim, annemlerin de musadesiyle tabii.
2 comments:
profiliniz 21 yas gosteriyor..
bu yas gercekce "cocuk ister misin" sorusunu soranlarda kabahat.. allah bu soruyu soranlara akil fikir versin ;)
Annenlerin de musaadesiyle seni tebrik etmek istiyorum. Yalniz sanma ki sims ornek vatandas sendromundan bir tek sen muzdaripsin. Butun simlerim benimkinden BILE ot ve bir o kadar da ornek hayatlar yasadilar. Sonunca tamagotchi gibi olduler gerci.
Post a Comment