kucuk yasta evden ayrildigim icin evin isleyisine daha once pek dikkat etmemisim. simdi butun gun evdeyim ve surekli annemle vakit geciriyorum. bu sayede evi sadece temiz ve isler tutmanin bile ne kadar cok zaman ve emek istedigini fark ediyorum.
her gun bilaistisna yapilan yemek, bulasik gibi faaliyetler haricinde balkonlari yikiyorsun fayanslar kirleniyor; fayanslari siliyorsun, kapilar kirlenmis; kapilari siliyorsun, lavabo rezalet; lavaboyu temizledin, yagmur yagdi cam silmen lazim, cami sildin halilar allahlik, haliyi yikattin, buzdolabi kokustu, onu temizledin, carsaflarin degismesi lazim, carsaflari degistirdin fayanslar bir daha kirlendi.
omur boyu bir otel odasinda yasayacak kadar cok param olmayacagina gore, ileride ailemden ayri yasamam gerekince banyosu, mutfagi, tuvaleti olmayan tek goz bir odada yerde bir silte uzerinde carsafsiz uyumaya karar verdim. banyo isini hamamlarda, tuvalet sorununu da -gece 9'dan sonra su icmeyerek- mcdonalds'larda cozerim artik.
yasasin tembellik.
1 comment:
otelde yasamak minik bir heloise olarak benim de hayalim, ama highly unlikely. bunun yerine eve haftada bir gelen bir yardimci kuvvet de olayi cozuyor, cok titiz degilsen.
Post a Comment